Alles kan een mens gelukkig maken

Maaike van Stolk over het werk van Janna Navis, eindexamenstudent aan de Kunstacademie

De zon die doorbreekt, een vers kopje thee. In het Victor de Stuersgebouw tonen een aantal eindexamenkandidaten van de Kunstacademie hun afstudeerwerkstukken. Janna Navis is één van hen. Ze is moeilijk te vinden. Zou dat iets zeggen over haar werk?

Het eerste dat ik van haar tegen kom is de muziek die al van ver hoorbaar is. Radiohead zoekt zich een weg door de gangen van het gebouw met zijn vele trappen en kamertjes, zaaltjes. Na wat kamers staat er in een halletje een betonnen baljurk op wieltjes te draaien. Omgeven door frambozenstruiken en omhuld door die gekke wat experimentele muziek van Radiohead. ‘A.j.b. niet aanraken. Kwetsbaar!’

De voor- en nadelen van autodidact zijn

Door Maaike van Stolk

Hij ziet dat ik een punt zet op het papier van mijn notitieblok. Het interview is klaar. ‘Het oog voor het detail van de acteur en verteller Rob Meurders’, flitst er door mijn hoofd. Sinds 1997 probeert hij elk jaar weer het Vertelfestival te organiseren, een klein en intiem festivalletje in het stadspark. Wat heel wat energie van hem kost, maar dat hem het intense plezier geeft te doen wat hij wil.

De keiharde concurrentie in de culturele sector van Maastricht

Maaike van Stolk voelt twee culturele ondernemers aan de tand

Maastricht wordt momenteel overspoeld door jazzfestivals, wintercircussen en het Winterland. Maar wat is daar mis mee, met dat grote aanbod aan vermaak? Een beetje onderlinge concurrentie is toch prima?Een beetje keuze voor de consument is toch goed in een booming creative industry? Samen met Otto Figge, commercieel manager van het MECC, en Jan Besselink, directeur van bioscoop Lumière, bespreek ik het onbekende fenomeen ‘onderlinge concurrentie in Maastricht’

De bewondering van een conservator voor haar eigen vakgebied

Maaike van Stolk en Maaike Frencken vroegen naar de drijfveren van conservator Paula van den Bosch, afdeling hedendaagse kunst, Bonnefantenmuseum

Iedereen kent Alexander van Grevenstein, de flamboyante directeur en hoofdconservator van het Bonnefantenmuseum, maar wie is Paula van den Bosch, de andere conservator hedendaagse kunst? De vrouw die achter de schermen met een enorme hoeveelheid energie en ambitie haar stempel weet te drukken op de vaak spraakmakende solo-tentoonstellingen die het Bonnefantenmuseum de afgelopen jaren heeft gemaakt.

Liège. C´est la vie. C’est l’art

Krokus en Maaike van Stolk over Luik, dochter aan de Maas, die machtige stad om de hoek

Liège. Luik, dochter van de Maas ademt leven en kunst. Afbladderende verf, sierlijk verroeste balkons. Wanstaltige flatgebouwen naast vergane grandeur van de eens rijke herenhuizen. Gele bussen. Roetdampen. Haast lijfelijk voel je de aanwezigheid van… van iets dat groter is. Machtiger. Een stad in de ware zin van het woord. De ware dochter van de Maas. Nu een gevallen vrouw, wier schoonheid nog steeds te ontdekken valt … lief te hebben.

Een experimentele zwangerschap

Maaike van Stolk en Krokus over Domino, een project van Jacques Creusen en Jenneke van der Weijden

Elke vrijdag komt zij haar werk brengen. Naar de Notgerusweg 12 op Sint Pieter. Dan pas ziet hij haar werk en zij zijn werk. En dat al bijna negen maanden lang. Zoals afgesproken. Het lukt nog steeds, iedere dag een kunstwerk creëren. Alles zetten ze ervoor opzij. In oktober moet het er staan: een collectie van maar liefst 546 werken. Gerangschikt naar datum in hal van het Landbouwbelang, omdat er in Maastricht nergens anders plaats voor is.

Toneelacademie Maastricht: wij zijn de beste

Door Maaike van Stolk en Krokus

De Toneelacademie van Maastricht is de beste acteursopleiding die ons land kent. Dat vindt de theaterwereld, de televisiewereld en de filmwereld. En toevallig vindt de Toneelacademie aan de Lenculenstraat dat zelf ook. Uit de mond van studenten, leraren en de directeur klinkt het niet arrogant, maar zeer gemeend. Iedereen die rondloopt in het oude klooster, dat dienst doet als academie, wordt onmiddellijk aangestoken door het enthousiasme dat letterlijk om iedere hoek en achter elke deur leeft. Vooral het kloppende hart van de school, de kantine, lijkt het podium waar beginnende acteurs en actrices hun eerste schreden naar roem en onsterfelijkheid zetten. Wat maakt deze school de beste van Nederland?

Op zoek naar geestverruimende middelen

Door Maaike van Stolk

In Basta nummer Zes is opgemerkt dat ‘het zo jammer is dat experimentele kunst in Maastricht altijd in een donkere, kraakpandachtige sfeer moet worden tentoongesteld’. Het Maastrichtse publiek komt daar niet op af. Hetzelfde kan echter worden gezegd van die andere experimentele kunst. Namelijk de kunst die in Marres wordt tentoongesteld. Waarom moet zowel de kunst als de ruimte zo abstract en wit, steriel zijn? Deze vraag wordt gesteld aan Frédérique Bergholtz, de motor achter dit Centrum voor Hedendaagse Beeldende Kunst in de Capucijnerstraat.

Xander Spronken: beeldend kunstenaar in staal

Door Maaike van Stolk

Ik lag in één van zijn eerste werken. Een ligstoel van dofzwart staal en rubberen banden die overdwars waren gespannen. De stoel kon in verschillende standen worden geduwd, meer en minder liggen. Het was een stevige constructie, degelijk en eenvoudig. Het andere soort werk dat ik van hem ken, zijn bomen. Dikke hoekige staven van zeker vijf centimeter dikte met verrassend fijn geschulpte bladeren. Staal oxideert onder invloed van water. In weer en wind kleurden zijn bomen vlammend oranje. Prachtig.